.
.خواهرم....آنگاه که وجودِ سیم گونت را به آغوشِ امنِ چادر مشکیت می سپاری و آهسته آهسته بر سنگ فرش های خیابان پا می گذاری تا مبادا...نگاه نامحرمی? متوجه تو شود...نمی دانی که عظمتِ حیایت...جهانی را محوِ تماشایت کرده است...